Wieler Toer Club De Hellen

Heftig weekend
Ondanks het feit dat ik wist dat het voor mij een zeer heftig weekend zou gaan worden had ik me toch opgegeven voor twee activiteiten van WTC de Hellen in één weekend. De eerste activiteit was de toertocht "Rondom Eindhoven" met een lengte van 156 km op zaterdag 20 September. Een dag later dus op zondag 21 September was de tweede activiteit namelijk de "Koppelkoers". Aangezien dat ik de vrijdag vóór dit weekend een bedrijfsuitje had met een stevige wandeling in de duinen van Schoorl en met de wetenschap dat ik die dag niet eerder dan 23.00 uur thuis zou zijn kon ik dus wel rekening houden met een vrij heftig weekend.

Zaterdag, Rondom Eindhoven

Toen ik rond half acht naar buiten keek zag ik dat het behoorlijk mistig was. Bij de Deel aangekomen werd ons dan ook verteld dat we in het buitengebied heel goed uit moesten kijken want het zicht was beperkt. Er vertrok om 8.30 uur een snelle groep van zeven personen en een langzamere groep van tien personen. Zoals altijd het geval is zat ik dus weer in de langzamere groep. De weg was goed nat door de mist en door de regen die er links en rechts gevallen was. Van een nat wegdek worden wij niet vrolijk als toerfietser want de kans is dan groter dat er iemand een lekke band krijgt. Waar wij bang voor waren gebeurde dan ook. Dit was niet één keer het geval maar zeven keer. Op een gegeven moment hadden we zeven lekke banden binnen zeven kilometer. Ik hoorde al de opmerking van dit is niet "Rondom Eindhoven" maar "Rondom Lekhoven". Omdat een paar mensen binnen onze groep op tijd thuis wilden zijn, kregen die het al een beetje Spaans benauwd. Aangezien er ventielen van verschillende lengtes zijn was het soms bekijken wie voor wie nog een reserveband had. De voorraad reservebanden en patronen slonk dus vrij snel en er werd dan ook besloten om bij een plaatselijke fietsenmaker de voorraad banden en patronen weer aan te vullen. De gelukkige was een fietsenmaker in Westerhoven. Ik heb dit zelf niet onthouden, maar zoals ik al vaker heb gemerkt kun je al je informatie die je nodig hebt om een verslag te schrijven op Facebook vinden. De mist was intussen opgetrokken en we hadden dus weer goed zicht. Op een gegeven moment was de weg helemaal droog en konden we zonder verder oponthoud onze weg vervolgen naar onze pauzeplaats.

De pauze was bij eetcafé "De Koffer" in Mierlo. Toen wij daar arriveerden rond 12.30 uur waren onze snelle jongens nog niet weg want ook zij hadden te maken gehad met diverse lekke banden. In dit eetcafé konden we een keuze maken uit verschillende lekkernijen. Op een gegeven moment dachten wij dat de bediening ons vergeten was maar toen de borden werden gebracht was dat het wachten zeker de moeite waard, dat kan ik u wel vertellen.
Wat er precies mee bedoeld werd weet ik niet maar het meisje dat ons bediende had met grote letters achter op haar shirt de tekst staan "Duik eens met ons de koffer in". Als ik het had gevraagd dan had ik het misschien geweten maar ik ben niet zo brutaal. Rond 13.15 uur zijn we daar weer vertrokken voor het tweede deel van onze tocht.
Ook na de pauze heeft er bij ons niemand meer een lekke band gehad en het weer werd alleen maar beter. Rond 16.00 uur waren wij weer terug in Goirle. Over de tocht op zich kan ik heel kort zijn. Het was een mooie tocht die zeer zeker de moeite waard is. 

Rond half acht regende het nog behoorlijk en ik kon alleen maar hopen dat het droog zou zijn als ik rond 8.15 uur zou vertrekken naar café "Mozes" aan de Tilburgseweg. Zoals gebruikelijk kregen we van Raymond de nodig informatie over hoe de dag zou gaan verlopen. En zoals gebruikelijk krijg je dan ook de vragen die nergens over gaan zoals "Wanneer stopt de tijd? Bij het begin of bij het einde van je voorwiel?". Govert vertelde ook nog dat de minimum snelheid 15 km/u moest zijn en dat de hoogste snelheid 45 km/u mocht zijn. In totaal waren er negenentwintig deelnemers die verdeeld werden over dertien koppels en een trio. De briefjes met de namen van de vijf best geklasseerde mensen van het Hellenrijdersklassement zaten niet in de glazen die gebruikt werden voor de loting van de koppels en het trio want die mochten uiteraard geen koppel vormen. Natuurlijk werd er weer veel gelachen toen de koppels bekend werden gemaakt. Mijn maatje voor de koppelkoers werd Vincent. Wij zaten toevallig naast elkaar aan de bar en hoefden elkaar dus niet op te gaan zoeken. Vincent en ik waren het er al snel over eens dan we niet te hard moesten gaan rijden want je weet nooit wat je tegen gaat komen. Bovendien was de weg nog nat en dan is voorzichtigheid geboden. We spraken samen af om een gemiddelde snelheid op te geven van 26,45 km/u. Wij waren al vrij snel aan de beurt en begonnen dan ook vol goede moed aan onze tocht. Bijna aan het einde van de eerste ronde van de drie die we moesten rijden zagen Vincent en ik een pijl niet en reden we dus verkeerd. We gingen te vroeg over de streep en misten daardoor een stukje van die ronde. Het was toen zaak om zo snel mogelijk weer op de route te komen maar we mochten niet meer bij de start langs gaan want dat zou dan onze tweede doorkomst zijn en dat kon niet in zo'n kort tijdsbestek. We hebben toen de route op weg naar Riel weer opgepikt en we spraken af dat dit ons geen tweede keer zou overkomen. Toen we voor de tweede keer in de buurt van de start waren zochten we dan ook goed naar een pijl op de plaats waar we verkeerd gereden waren, en we zagen de pijl al waren we beide wel van mening dat de organisatie de pijl goed had verstopt. De derde en laatste ronde verliep heel goed en zonder verdere problemen bereikten we de finish. Later heb ik niemand gehoord die op dat punt verkeerd gereden was dus mijn conclusie is dan ook dat Vincent en ik niet zo goed waren in het zoeken naar pijlen. Dat we geen winnaar zouden worden was ons al wel duidelijk maar ook in zo'n geval is meedoen belangrijker dan winnen.
Bij deze wil ik de organisatie hartelijk danken voor deze gezellige koppelkoers.