Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Eendaagsen

Door: Piet Kuijten
Foto: Leon de la Bije

 
Zaterdag, 6 september 2014

Ik kreeg op donderdagavond een mailtje van Paul Meeus in mijn mailbox met de gegevens voor deze tocht zoals vertrektijd, vertrekpunt, het verschuldigde bedrag, deelnemersgegevens, enz... 
Maar ook de groepsindeling had hij vermeld. Alle 7 overige deelnemers, Joop Floris, Leon de la Bije, Johan de Bont, Lisette Zoontjens, Co Geboers, Henk Zoontjens en Arno Brouw in groep 1 en ik, Piet Kuijten, met al mijn vrienden in groep 2. We waren in totaal met acht personen.

De avond ervoor mijn fiets klaar gezet, bidons gevuld hoewel ik steeds met gevulde weer thuis kom, krentenbollen gesmeerd, de track in mijn GPS-apparaat geladen, accubatterijen bijgeladen, mijn fietsendragers weer op het dak van mijn auto gemonteerd, mijn Twinny Load klaargezet en... op tijd naar bed.

Om 5:50 ging mijn wekker niet af want weer was ik hem een minuutje voor. Dat heb ik steeds. 
Snel mezelf omgekleed. Geen mouwstukken. Het beloofde niet koud te worden. Wel was ik benieuwd naar de wind. Ik heb nog nooit zonder wind gefietst in Zeeland.
Mijn Twinny Load op de trekhaak en mijn fiets vastgezet. Nog snel een kop koffie en één van mijn krentenbollen met boter en suiker opgegeten.

In het mailtje stond trouwens ook de vertrektijd en daarom reed ik om 06:35 naar "De Deel". Snel werden nog wat zaken besproken met de nieuwbakken organisator. Paul Meeus was wel de eigenlijke organisator maar hij moest per se naar een festival en had zijn taken overgedragen aan Leon de la Bije. Hij begon al met het te weinig betalen van de chauffeurs, die in eerste instantie slechts 15 euro kregen in plaats van de beloofde 25. Joop Floris zei er niets van maar ik stelde er toch vraagtekens bij. Gelukkig werd de fout hersteld. Arno, onze penningmeester, zag dat allemaal aan en zei: "Zo, nu weet ik ten minste wie ik zou moeten vragen als ik stop als penningmeester".

Ik zei voor de grap dat deze rit meetelde voor het Hellenklassement. Dit omdat zowel Joop Floris als Arno Brouw, beiden erg hoog aanwezig in de top van dit klassement niet reden in het "WTC de Hellen"-tenue. "Hij telt toch niet mee, vandaag?". "Nee, maar het zou toch altijd een PRIK-rit kunnen zijn". 

De autorit verliep voorspoedig. In Kapelle reden we de parkeerplaats op en nog geen tien minuten later zaten we op de fiets. Het was vanaf ons vertrek uit Goirle behoorlijk heiig. En dat was het ook toen we weg fietsten. De wind was helemaal niet krachtig. Dat had ik nog nooit daar meegemaakt. De temperatuur was ook perfect, even onder de 20 graden. Warmer dan in Goirle bij ons vertrek.

Groep 1 vertrok en niet lang daarna groep 2. Waarom Paul ons had verdeeld over twee groepen weet ik nog niet. Dat was eigenlijk ook niet nodig geweest vind ik. De anderen dachten daar toch anders over. 

Bij heiig weer waait het blijkbaar duidelijk minder. Dus beide groepen reden heerlijk door het vlakke landschap met zijn kenmerkende luchten: een wat ziltige lucht en ook een uien- en preienlucht. Soms was die uienlucht zo sterk dat Henk Zoontjens tranen in zijn ogen kreeg. Het tempo was voor de pauze aan de redelijke kant, hoewel Co Geboers in de pauze liet weten dat het hem wat te langzaam ging. We hadden steeds 30 op onze teller en met wind mee ietsje meer. Ik vond het echter een heerlijk ontspannen tempo.

 
Als je zo op een zaterdag aan het fietsen bent, of je nu in de Eifel of in Zeeland bent, je bent tijdloos bezig. Je vergeet dan gewoon de tijd. Die is gewoon niet belangrijk. Je geniet van het fietsen. Eventuele sores zijn helemaal naar de achtergrond verdwenen. En dat is het rustgevende aan zo'n fietstocht. Heerlijk. Zeker als je het zo goed kunt vinden met je fietsmaatjes, zoals ik in groep 2. Het was heel gezellig samen met mezelf.

Ik kreeg de indruk dat het ook in groep 1 goed boterde.

Voor de pauze reden we over zowel de Zeelandbrug als langs Neeltje Jans. Dus eigenlijk zat de tocht er voor de pauze al wel op.
Op de Zeelandbrug kwam de wind van linksvoor. Het was echter een briesje vergeleken met de wind die ik tot nu toe steeds gewend was. Bij Neeltje Jans hadden we hem in de rug.

Neeltje JansDe pauze lag na 94 kilometer in Lieve Vrouwenpolder. Daar was echter een hardloopwedstrijd aan de gang. Daarom werd er doorgereden. Na 104 kilometer bij een jachthaven zagen we een mooie gelegenheid. "Gesloten". Maar hij zou opengaan om twaalf uur. Het was 11:57. Dus bleven we wachten. "Als hij zijn sigaretje opheeft, maakt hij de tent open" werd er al geroepen.
Het zag er binnen heel gezellig uit. Aan een ronde tafel zat groep 1. Groep 2 zat even verderop. Groep 1 bestelde allemaal koffie met appelgebak. Groep 2 ging voor de Brownies met een heerlijk sausje.

Na de pauze kreeg Co Geboers eindelijk zijn zin. Mede ingegeven door de lichte wind in de rug reden we wat harder. Dit werd ook aangehouden met de wind weer wat tegen. Zeker met coryfeeën als Leon de la Bije en Johan de Bont op kop. Zeker toen Joop Floris ook ging meedoen was het hek van de dam. De teller bleef rond de 34 km hangen. Gelukkig kon de hele Groep 2 het ook goed bijhouden. De enige vrouw in onze groep, Lisette Zoontjens, weerde zich uitstekend.
Als er iemand in deze groep zou zijn geweest die dit hogere tempo niet aan zou kunnen of gewoon niet zo hard had willen rijden, dan zouden we natuurlijk dit niet gedaan hebben. Dus wees gerust als je de volgende keer mee zou willen rijden. We houden altijd rekening met de "minder snelleren".

Co en Arno reden even verkeerd. Zij hielden de weg rechts aan die omhoog ging en de rest de weg links, die ongeveer evenwijdig met die andere weg liep maar naar beneden. We riepen naar Co en Arno dat ze maar moesten keren. We hoorden wat gemompel en plots riep Arno: "Hij is gevallen". Co wilde te kort keren, reed door wat grind, maakte een pirouette die echter niet perfect werd uitgevoerd en belandde in het grind. Joop beklom meteen het talud dat ons scheidde van Co en Arno, niet lettend op doornen en brandnetels. Gelukkig zagen we hen even later weer om het hoekje komen op de fiets.

De laatste twee kilometer werd het tempo danig terug geschroefd en reden we lekker ontspannen de parkeerplaats weer op. Groep 2 volgde niet veel later. Alles in en op de auto en een lekkere nadronk op een terrasje bij de parkeerplaats.

Wat is deze tocht toch een mooie tocht.

's-Avonds kreeg ik een mailtje van Govert van Gorp dat alle deelnemers 155 extra punten konden bijschrijven in het klassement voor de Hellenrijders behalve .....

up