Wieler Toer Club De Hellen

Aan al het goede komt een einde. Dus ook aan het wegseizoen 2008. Zondag, 2 november, hadden meer dan 40 leden zich verzameld om zich op te maken voor de laatste wegrit van het seizoen. Gebruikelijk is het dan om niet veel te fietsen maar vooral veel plezier te maken. Een korte tocht met een pauze en dan vlug terug naar het clubhuis voor het lekkerste broodje kroket van Goirle en omgeving. Dan is het inmiddels ook traditie geworden om de Hellenrijderstrofee uit te reiken aan diegene die bovenaan het klassement staat omdat hij de meeste kilometers (punten) heeft verzameld. Peter Zoontjens en Neel Spapens hadden voor de verandering eens een andere route genomen om Goirle uit te rijden. In de Bergstraat rechtsaf de Watermolenstraat in om over de kasseitjes te "dokkeren".
Is dit met droog weer al moeilijk, wanneer het wat vochtig is wordt het helemaal penibel met die dunne bandjes. Gelukkig geen valpartijen en zo bereiken we Hilvarenbeek. Daarna wordt koers gezet naar Esbeek. Via Baarschot en Casteren naar Vessem alwaar de koffie met gebak genuttigd ging worden.

De uitbaters hadden veel ervaring in het bedienen van grote groepen toerfietsers want binnen een vloek en een zucht had iedereen koffie of thee voor zijn neus staan. En natuurlijk een lekker stuk vlaai met veel slagroom. Dit was in het begin van het jaar, met de openingsrit, wel anders. Toen hadden de eerste al twee maal koffie, terwijl de laatsten nog moesten beginnen. Tijdens de pauze werd er een begin gemaakt van misschien wel een nieuwe traditie binnen de club. Leider van het klassement, Jan van Nunen, werd op zijn verantwoordelijkheid aangesproken om de hele meute op sleeptouw terug naar het clubhuis te nemen. Zo konden wij controleren of hij het wel waard was om de felbegeerde clubtrofee, waar Hendrik Dejonckheere met veel tegenzin afstand van heeft moeten doen, in ontvangst te nemen. Jan nam direct de kop en stond die tot Goirle niet meer af. Het zijn de sterke benen die de verantwoording kunnen dragen, Jan!

Terug in het clubhuis, na nog wat oponthoud door een lekke band, hadden de dames de tafels gerangschikt en de voorbereidingen getroffen voor het broodje kroket. Toen iedereen was voorzien van drinken en de eerste broodjes geserveerd werden nam de vervangende voorzitter het woord. Reikte de prijzen uit aan de beste dame van het seizoen, Maaike Soenens. Daarna de nummer drie van de heren, Piet Kuijten. En vervolgens de runner-up, Hendrik Dejonckheere. Toen kwam het moment suprême. Jan van Nunen werd naar voren geroepen. In de huldigingtoespraak werd gesuggereerd dat het vooral kwam omdat Jan, in het begin van het seizoen, geïnvesteerd had in een nieuwe velo. Dit snelle voertuig stimuleerde Jan om veel kilometers te maken. Maar dit is te kort door de bocht. Vooral in de koppelkoers had Jan zijn slag geslagen. Met een afwijking van 0,09% werd hij daar de terechte winnaar. Zijn directe concurrenten scoorden daar geen punten zodat er een bres werd geslagen die niet meer te dichten viel. De aanwezige leden beloonden Jan met een groot en langdurig applaus en in de wisseltrofee stond zijn naam al gegrift. Een “gouden” medaille en een mooie bos bloemen voor de vrouw van Jan, die hem al die tijd heeft moeten missen, maakten de huldiging voor Jan compleet. Hulde en eeuwige roem zullen Jan ten deel vallen na het bereiken van dit sportieve hoogtepunt.

Nog een dankwoord voor Neel en Peter voor de organisatie en de dames, voor de bediening en de verzorging, bij terugkeer in het clubhuis.

Een mooi seizoen is hiermee afgesloten.