Wieler Toer Club De Hellen

Rond 6 uur stonden we allen, 9 man sterk, klaar bij de Deel. Nadat iedereen zijn fiets had ingeladen en betaald had, gingen we op pad. We spraken af dat we rustig en in één groep zouden gaan rijden. Hendrik had ons verteld dat de verzamelplaats in het gehuchtje Yernée was en we vertrokken met veel zin naar de startplaats.

Onderweg moest Hendrik nog naar de wc of tanken, maar door zijn signalen was het ons niet duidelijk. Plots ging hij voor ons uit rijden en we waren hem al snel uit het oog verloren. We zagen de auto van Hendrik nog bij een plaatselijk pompstation staan en Jan van Nunen begroette ons nog langs die weg. Piet Kuijten, met wie ik meereed, had geen Tom Tom in zijn ongewassen auto (deze kan hij over een week onder handen nemen als hij vanaf donderdag stopt met werken). Henk Brussee nam de landkaart bij de hand en ik zette mijn routeplanner op via mijn telefoon.

We moesten toch een stukje rijden voordat we bij de startplaats zouden zijn, want het was in de buurt van Huy waar we moesten zijn. Toen we bijna bij de startplaats waren, ging Piet nog even keihard over een drempel heen. Wilde hij zijn schokdempers testen of wilde hij ons wakker houden? Wel was het gevolg dat het eten van de avond ervoor nu weer goed door elkaar was geschud. Hij excuseerde zich vervolgens, maar het kwaad was geschied. In de wagen achter ons, met Paul Hofman en Henk Strijbos , werd er enorm gelachen met dit voorval. Zal wel een komisch gezicht zijn geweest!

Aangekomen bij de startplaats bleek dat Hendrik een dorpje verderop zat. Via telefoon zei de beste man dat we maar die kant op moesten komen, wat we natuurlijk deden, maar dan op de fiets. Per slot van rekening was de afspraak, Eyrnée en niet anders...

Snel maar op de fiets gestapt nadat we ons goed voorbereid hadden op deze tocht. Ad Toepoel en ikzelf smeerden ons nog even goed in, want het zou warm worden vandaag. Genoeg drinken en eten meenemen voor onderweg was uiteraard ook niet overbodig. Toen we bij Hendrik, Marcel en Jan kwamen, gingen we snel op pad. Al vlug was het duidelijk dat er op de gps van Marcel en Piet niet dezelfde route stond en zodoende was er vrij snel een meningsverschil. We kozen maar om de tocht te vervolgen zoals de bordjes het aangaven. Hendrik nam hierin duidelijk de leiding.

Zoals een paar weken geleden moest onze slager, Henk Strijbos weer naar de wc. Gelukkig was er na een klein uurtje fietsen ergens een soort gemeenschapshuis open, zodat onze beste man zijn behoefte kon gaan doen. Een tip voor Henk : misschien voordat we vertrekken even naar de wc gaan?
De zon verscheen al snel aan de hemel en het werd heel warm. Drinken was de boodschap! Jan van Nunen had een extra bidon in zijn achterzak zitten. Zat hier toevallig wat epo in of een ander wondermiddel?

laatselijke bakker. Geweldig gedaan wederom beste vriend. Er was ook een trouwfeest aan de gang in deze plaatselijke brasserie en er werd een foto gemaakt van de mooie bruid, net voordat we weer vertrokken. Nu richting de muur van Huy dan maar. Voor velen het hoogtepunt van de dag, maar voor anderen onder ons het schrikmoment van de dag.

Nadat we het dorpje van de pauzeplaats achter ons lieten, vertelde Henk de slager ons nog dat er veel goede koeienfokkers in de buurt zaten en hij zijn ogen uitkeek bij het zien van al die mooie koeien. Ikzelf keek liever naar een mooie vrouw, maar ieder zijn ding natuurlijk.

Wat ons nog opviel was dat de fiets van Paul Hofman vanaf het begin al kraakte en piepte. Waren dit niet zijn knieën of toch gewoon zijn fiets die een beurt nodig had? Bij een laatste beklimming richting de muur hoorde ik iets achter me en ik dacht dat Paul een lekke band had. Even netjes gewacht op hem, want we waren per slot van rekening de laatste twee van de groep. Hij vertelde me toen dat zijn helm op de grond was gevallen, want hij had hem rond zijn stuur hangen tijdens de beklimming, dit om de warmte te onderdrukken.

Na een goede 95 km kwamen we dan eindelijk bij de muur. Ik gaf Marcel nog even de opdracht dat hij als eerste boven moest komen omdat hij de foto's maakte. Dit deed hij vervolgens dus ook. Ik had net voor de beklimming nog even een gelletje ingenomen en wat gedronken. Achteraf gezien heeft dat gelletje niet gewerkt en het smaakte ook nog eens vies.

De muur bleek voor twee van onze leden net iets te zwaar. Henk Brussee en ikzelf moesten onderweg afstappen. Ik kan alleen voor mezelf zeggen dat deze beklimming voor mij net iets te zwaar is en ik ook best last had van de warmte. Maar volgend jaar gaan we hem zeker weer beklimmen. Chapeau nog voor diegene die de top wel haalde zonder af te stappen. Een knappe prestatie!

Marcel maakte nog een paar leuke foto's van al diegenen die achter hem aankwamen op de berg. Onderweg had hij er ook al heel veel gemaakt, dit in opdracht van Hendrik. Het zijn heel mooie foto's geworden.

De laatste beklimming naar de auto's toe was nog vrij pittig en zwaar want de warmte en de kilometers in de benen gingen duidelijk bij velen doorwegen. Eenmaal bij de wagens aangekomen moest iedereen toch even flink uitrusten en wat bijdrinken.

Nadat we de fietsen weer ingeladen hadden en ons hadden opgefrist, zijn we nog in Seraing in een plaatselijk kroegje iets gaan drinken. Hier kwamen wederom toeterende auto's en zwaaiende mensen voorbij. Weer een bruiloft, dus de tocht van vandaag had zijn naam niet gestolen, deze dag dan. Nog even gezellig wat gedronken en wat verhalen uitgewisseld en toen Piet Kuijten had getankt gingen we maar naar huis.

Onderweg naar huis merkten we pas hoever het rijden was voor deze tocht, maar het was alles bij elkaar toch weer de moeite waard. De route was weer geweldig, het gezelschap fantastisch, het wegdek op sommige stukken minder, het weer net iets te warm en toch luidt de conclusie: VOLGEND JAAR WEER!