Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Klimmen-Banneux-Klimmen

Door: Paul Meeus
 
Zaterdag, 26 april 2009
 
Klimmen-Banneux-Klimmen 2009_1Afgelopen week had ik besloten om eens een keer mee te gaan met de club. Richting Limburg, om een keer te gaan klimmen. Iets wat ik nog nooit gedaan had. Althans een echte klimtocht.
Ik had mijn lesje vorige jaar, tijdens de rit naar scherpenheuvel, wel geleerd. Daarom nam ik nu wel genoeg eten en drinken mee, voor onderweg. Want zo’n hongerklop wilde niet nog een keer meemaken.
Alles had ik de dag ervoor al klaar gezet. Ik wilde natuurlijk niets vergeten. Lekker vroeg gaan slapen want ik wilde zo fit mogelijk zijn. John van Kollenburg had mij gevraagd of ik de aanhanger met fietsen mee wilde nemen. Dat had ik ook nog nooit gedaan maar dat viel best mee. Gelukkig maar.
’s Ochtends was ik best zenuwachtig omdat ik niet precies wist wat ik moest verwachten.
In de auto, richting Klimmen, zaten we al te kijken wat we aan zouden trekken. Want we vertrokken met best wat bewolking en onderweg begon het ook nog te regenen. Maar eenmaal aangekomen trok het snel open en liet de zon zich al snel zien.
John had al via de e-mail onze inschrijving geregeld. We konden daardoor al snel vertrekken.
Het leek wel of iedereen tegelijk met ons startte want er reden zoveel mensen mee. Het was wel erg druk op de weg.
We reden het eerste stukje samen. Na een aantal kilometers stopten we om de groep in tweeën te delen. Er werd geroepen dat de eerste groep mocht vertrekken. Zeventien van de tweeëntwintig leden reden daarop weg. Met zijn vijven bleven we dus achter. Dat waren Maaike Soenens, Jan van Nunen, Wim Steijaert, May van den Heuvel en ikzelf. Dan maar rustig met zijn vijven verder.
  We zagen de eerste groep, in het begin, in de verte rijden en besloten om zelf maar ons eigen tempo aan te houden. Aan de ervaren rotten in ons groepje vroeg ik om advies. Mij werd verteld dat ik gewoon mijn eigen tempo moest rijden. En zeker niet achter iemand aan moest gaan die iets harder ging. Want anders zou ik mezelf heel snel tegenkomen en er kwamen nog zoveel hellingen. We zouden op elkaar wachten als we boven waren. Zo gezegd zo gedaan.
Tot aan de splitsing van de 90- en 130 km route (eigenlijk 140 km) ging het redelijk goed. Onderweg had ik al met May afgesproken dat ik samen met hem de korte route zou gaan doen. Omdat hij al had besloten deze te doen en het voor mij de eerste keer was dat ik aan het klimmen was, leek het me verstandig om ook maar deze kleine te doen. Ook waren we dan met zijn tweeën en dat is toch fijner fietsen dan alleen.De tocht was geweldig met best hele zware stukken. Het weer en het mooie gebied maakte veel goed. Af en toe tijdens een beklimming dacht ik wel : "Tsjonge, waar ben ik aan begonnen". Maar als je dan boven kwam, voelde je jezelf toch weer goed en voldaan. Halverwege, bij een controlepost, gestopt om ons voedingspakket te nuttigen en voor een sanitaire stop.
 
Langzaam aan gingen we op ons doel af, terug naar Klimmen. Waar we na 90 km fietsen en af en toe afzien, moe maar voldaan aankwamen.
Natuurlijk waren we er als eerste. En nu wachten op de eersten van de "snelle" groep.
Het duurde best een tijd voordat er iemand aankwam. Maar onder genot van een drankje en de zon die volop scheen was dat geen al te erge straf. Langzaam kwamen ze één voor één binnen en konden we weer richting Goirle nadat de kar volgeladen was met fietsen.
Al bij al een fantastisch mooie dag waar ik zeker van genoten heb. Zeker weten dat ik, als er niets tussen komt, er volgend jaar weer bij ben.
Het klimwerk beviel me best wel al had ik het af en toe moeiljk. Nu even kijken of ik nog meer van zulke ritten mee kan rijden.
Tot de volgende rit.
up