Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Oranjetocht in Horst 2008

Door: Mario Rijpert
 
Woensdag, 30 april 2008
 
Dinsdagavond 29 april 2008 23.00 u:

De weersvoorspellingen voor de volgende dag waren niet al te best, en daardoor werd de motivatie om mee te gaan er niet beter op. `s Morgens om 7 uur bij het vertrek zou er beslist worden om te gaan of niet te gaan. Dus heb ik toch mijn spullen klaar gelegd en ben naar bed gegaan.

Woensdagochtend 30 april 2008 6.00 u:

De wekker loopt af, maar ik had van te voren al diverse keren het gordijn opzij geschoven om te kijken of het regende. Warempel, het was droog en het zag er best goed uit zo vroeg in de morgen.  Om half 7 fietste ik weg vanuit Riel om zeker op tijd bij de Deel te zijn. Daar kwam ik samen met John van Engelen aangereden, John van Kollenburg, Piet Kuijten en Toon Verdaasdonk waren al aanwezig. Paul Hofman reed even nadien de parkeerplaats op, maar het wachten was op Hendrik Dejonckheere en Maaike Soenens. Net toen wij probeerden hen telefonisch te bereiken, kwamen ze aangereden. Het was inmiddels zeven uur, ………………. en had onze voorzitter zich ook niet aangemeld voor deze tocht? Om na enkele minuten wachten toch maar te besluiten weg te rijden, komt Chris net op tijd ook nog aangefietst. Gelukkig voor Chris dat wij net niet weg waren.

Goed 8.00 u kwamen wij met 9 fietsers aan in Horst, waar wij de fietsen en onze kleding klaar maakten. Het weer zag er redelijk goed uit en aangezien het vroeg was dachten wij dat het weer alleen maar beter kon worden. Het werd dus een mix van korte en lange broeken en korte en lange mouwen, maar bij iedereen de regenjas mee op de rug.

Na het inschrijven in de “Merthal” konden wij beginnen aan de tocht. Twee van onze rijders hadden gezien de stevige wind en hun vermogen op dat moment, gekozen voor de een kortere afstand. Deze zouden tot de rust met ons samen rijden en dan de route van 100 km volgen. De route was uitgepijld d.m.v. stempels ( pijlen op de weg gedrukt). Later zouden wij er achter komen dat het op deze manier van uitzetten zeer onduidelijk is en op bepaalde punten ook zeer gevaarlijk.

De route voerde ons via Horst, Sevenum, Maasbree, Houtblerick en Blerick naar de Duitse grens. Het was vooral de eerste helft van de tocht zeer druk op het parcours, zodat het moeilijk was om alleen met onze club te rijden. Noodgedwongen zaten wij achter een nogal grote groep, en er was diverse malen geprobeerd door de koprijders om afstand te houden maar dit viel niet altijd mee. Door deze situatie was het een enkele keer zeer gevaarlijk bij het afremmen, en dit kwam mede door het slecht of te laat zien van de pijlen op de weg.

Na ongeveer 30 km toch de grote groep maar ingehaald en eindelijk hadden we wat meer ruimte om lekker met 8 man en 1 vrouw de tocht voort te zetten. Het reed perfect, goede snelheid, op tijd aflossen, iedereen deed mee, wel harde wind op kop.

 

 

 

Maar dit duurde niet lang, want onze koprijder van dat moment (de man met de mooiste kuiten) zag een pijl niet goed en ging linksaf in plaats van rechtdoor. Na ongeveer 2 km toen wij geen pijlen meer zagen hadden wij in de gaten dat we verkeerd gereden waren en om moesten draaien. Met het gevolg dat de groep die wij eerder ingehaald hadden ons gevolgd waren en bij het omdraaien weer voor ons zaten, dus ons spel begon weer van voor af aan.

Nadien zijn we nog een enkele keer verkeerd gereden, maar dit was het ergste voor de koprijders die dan dat stuk voor niets tegen de soms zeer krachtige wind in hadden gereden. Dit verkeerd rijden lag aan het feit dat de pijlen zeer moeilijk te zien waren en soms maar enkele meters voor de kruising of afslag op de weg stonden, je was dan ook dikwijls te laat met waarschuwen.

In Duitsland gingen we via Kaldenkirchen, Sassenveld, Vierssen, Schlibeck en Gladbach naar de rust, hier hadden we er ongeveer 60 km opzitten.  Intussen hadden wij 1 kleine beklimming achter de kiezen waar niemand van onze groep grote problemen mee had. Ieder reed lekker op zijn eigen tempo naar boven. Uitblinker was wel onze man met de mooie kuiten, groot trappend ging hij als een speer naar boven.

Bij de rust konden we genieten van een lekkere bak koffie met een groot stuk gebak. Hendrik zou de taart wel regelen en liep naar de Duitse bediensters, om terug te komen met een hele taart. Dit moet wel voldoende zei hij en wij konden aan het opscheppen. Intussen was de koffie door de zeer vriendelijke dames ook ingeschonken.  Na 20 minuten konden we verder met de tweede helft van onze tocht.

Al vrij snel na de rust verlieten de twee rijders die gekozen hadden voor de afstand van 100 km. de groep en konden wij met zeven man de tocht voortzetten. Het ging nu allemaal wat sneller en de wind was ook voor ons wat gunstiger geworden.  Bij het tweede klimmetje was het weer de zelfde man die groot trappend naar boven vloog, maar nu al snel gevolgd door onze hoffelijkste man van de groep. Het was of ze voor de beker reden. Na nog enkele kleine hellinkjes gehad te hebben begon het een paar druppels te regenen, maar na onze regenjas aangetrokken te hebben stopte het gelijk weer.  Het zal ongeveer 20 km voor het einde geweest zijn toen bij mijzelf het licht even uit ging en ik 30 km per uur tegen wind in alleen niet meer aankon. Maar door een paar keer door Piet en Paul teruggehaald te zijn en wind mee ging het wel weer.  Op dat moment was er wel een tegenvaller, want het pontje waarmee wij over moesten zou 5 km voor het einde liggen. Maar wij hadden al 117 km gefietst en nog geen pont gezien.

Na de oversteek kwamen we om 13.45 u. met 130 km op teller aan bij de aankomst “De Merthal”, waar wij na het omkleden geproost hebben op de koningin en een lekker biertje hebben gedronken.  Om 15.30 u waren wij terug in Goirle en konden wij terug kijken op een zeer mooie en fijn gereden tocht. Alles goed georganiseerd (alleen slechte pijlen). Mijn dank aan alle rijders.

up