Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Eifeltocht 2007


Door: Marc van Riel
 
Zaterdag, 15 september 2007
 

Eifeltocht en zo hup ... de sloot in

De wekker loopt om 05.00 uur af bij Marc van Riel. Tijd om, zo super vroeg, op te staan. De halve familie van Riel moet uit de veren want Lisette zal als chauffeur van de volgauto meerijden tijdens deze tocht en Marjolein als “hof”fotograaf.

’s-Nachts zegt Lisette ineens, “Marc we moeten onze Djoek (hond) een hele lange dag alleen laten maar we hebben niets geregeld om hem tussendoor uit te laten." Dus voor we naar de Deel reden nog snel de voordeursleutel afgegeven bij (schoon)zus Clary met een briefje of zij hem uit kon laten overdag. Vandaar dat we ook maar net op tijd waren.

Maar toch een paar minuten over 6 ( Waarom toch geen 7.00 u ? ) afgereisd met 4 auto’s naar de Eifel. Marc had al de week ervoor gebeld met de laatste benzine station aan de autosnelweg bij Heerlen of deze toch wel open waren rond de klok van 7 uur want hij kon zich nog herinneren dat 3 jaar geleden alle benzine stations gesloten waren. Maar deze was open zodat we nog mooi de tank vol konden gooien met LPG om vervolgens de hele route en terugweg af te kunnen leggen.

Eifeltocht 2007_1De tocht kan beginnen. Na aankomst in Kornelimunster de auto parkeren, fietsen eruit en de nodige laatste restjes urine eruit persen zodat we onderweg door konden tot de rustplaats. Op het laatste moment aan de overige leden nog doorgegeven dat er een volgauto was want dit was niet gecommuniceerd door Menno. Nou snel werden nog wat spullen bij Lisette in de auto gelegd en daar gingen we.

We hadden prachtig weer, de zon scheen regelmatig en het wegdek begon op de meeste plaatsen (m.u.v. bosrijke gebieden)goed droog te worden. Na een uurtje fietsen waren de spieren goed warm, en gelukkig ook bij Hendrik want deze had het erg zwaar met de eerste echte beklimming. Marc bleef maar lekker zijn eigen tempo rijden, wat achteraf ook goed bevallen was. De eerste echte afdalingen verliepen goed op een mooi en droog wegdek. Even flink remmen want daar kwam de bekende haarspeldbocht naar links. Het was Marc zijn eerste echte tocht in de bergen en had dus deze dag genoeg km’s om te leren stijgen en dalen. Eerlijk gezegd was dit wel even wennen want met ruim 90 kg op de fiets naar beneden ga je als een baksteen! Na een km of 40 had Marjolein al een fotootje of 30 gemaakt en zelfs mooie actie foto’s vanuit het raam en vanuit het dakraam, ze had er zin in ! Met z’n allen op weg naar de pauze plaats Schleiden.

Daar hadden we heerlijk het zonnetje aan de hemel staan dus gingen we lekker buiten op het terras onze wel verdiende koffie met appeltaart nuttigen. Nog een 2e bakje koffie, allemaal sanitaire stop en vervolgens ons klaar maken voor de 2e helft. Achteraf bleek dat het spectaculairste deel te zijn. Bas stelde voor om in 2 groepen verder te gaan zodat de snelle mannen en vrouw niet zolang hoefde te wachten aan de top en de 2e groep het helemaal op hun eigen tempo konden doen.

We reden richting de windmolens bij Monschau. Op weg naar de Eifel zat Hendrik nog te vertellen dat hij al heel veel in de Eifel gefietst had maar nog nooit de molens stil had zien staan. Nu in 2007 dus wel. Werkelijk alle molens op die heuvel stonden stil. Zo zie je maar , de wonderen zijn de wereld nog niet uit Hendrik. Ze hadden in Duitsland gewoon energie genoeg, denken we.

 

Iets wat waarschijnlijk nog nooit iemand van de Hellen heeft meegemaakt, maakte wij als 2e groep mee. We werden opgehouden omdat een paar schapenherders maar liefst 700 schapen aan het overzetten waren en deze liepen met z’n 700-den gewoon over de volle breedte van de weg. Auto’s , motoren en wij als fietsers mochten alle door de strontbaan van de schapen rijden. Toen de schapen rechts afgegaan waren en wij rechtdoor, kon iedereen proberen de schapenpoep van zijn wielen te halen.

Hup, .... zo de sloot in (De beschadigde knie van Marc. Dus dat viel toch nog mee...) - Klikken opent foto groot in een nieuw venster Op een gegeven moment komen we aan de gevaarlijkste afdaling van de dag. Jan van Nunen waarschuwt mij dat dit een gevaarlijke afdaling is. Met oplettendheid ga ik naar beneden. Vier man voor mij uit en Peter Hamilton achter mij aan. Daar achter zat de volgauto. Eerste gedeelte van de afdaling ging goed maar toen kwamen we in een steile afdaling welke de bossen in ging en waar het wegdek nog goed nat was. Mijn achterwiel begint na een paar kort op elkaar liggende bochten te slippen. Ohoh dacht ik, dit gaat niet goed. Ik begin de macht over mijn fiets te verliezen, terwijl ik kort daarvoor nog wel zo’n goeie aanwijzingen had gehad van Peter dat ik onder in het stuur moest vasthouden bij afdalen. Eifeltocht 2007_3"Ik ga de bocht niet meer redden", voelde ik maar probeer tot stilstand te komen. Op dat moment rem ik teveel achter waardoor ik er onderuit ga. Over de zij, over kop en vervolgens de sloot in. Wat gaat zo’n moment als een flits voorbij zeg ! Ik krabbel overeind en bij toeval staat daar ineens een polizei auto voor me. Ik zeg “alles OK” en hij rijdt verder. Ondertussen was Peter gestopt en kwam Lisette aangereden. Marjolein natuurlijk snel het fototoestel erbij gehaald want die wond onder mijn knie zag er niet fraai uit. Jan had al gehoord dat er iets niet goed was gegaan en kwam met een beetje schrik in zijn benen terug gefietst om te kijken hoe ik het eraf had gebracht. Ondertussen kwamen John , Hendrik en Hennie ook terug gefietst. Nog even gekeken of er nog meer ernstige wonden waren buiten mijn linker onderbeen. Het viel allemaal gelukkig mee. Veel schrammen en wat schaaf wonden. Peter had ondertussen mijn fiets uit de sloot gehaald en gekeken hoe deze er aan toe was. Maar ja, een aluminium fiets van Jan Janssen kan veel hebben blijkt wel. Voor en achter een lichte slag in het wiel. Maar ik kon mijn tocht gelukkig afmaken.

Nou, toen maar een beetje voorzichtiger naar beneden gereden. Zo reden we met z’n zessen naar de auto’s waar de eerste groep ondertussen al omgekleed waren. Achteraf bleek dat er zeer ervaren jongens ook moeite hadden gehad met diezelfde afdaling waar het voor mij verkeerd ging. Te weinig ervaring zullen we maar denken.

Al mee al, een prachtige dag met schitterend weer en toch ook een stukje sensatie.

Om de goede afloop te vieren zijn we met Lisette , Marjolein, Hendrik , Jan en Marc nog lekker in Kornelimunster een terrasje gaan pakken. Heren en dame, hier hebben jullie wat gemist. In die heerlijke zon een schitterend glas Erdinger nuttigen. Nou dat is als een kroon op je werk. Wat smaakte die goed ! Dit zullen we zeker volgend jaar overdoen maar misschien dat er dan meer mensen een uurtje extra hebben om nog even na te genieten van een heerlijk dagje uit.

Lisette, super fijn dat je als volgchauffeur wilde fungeren waar wij als fietsers erg blij mee zijn en Marjolein, je hebt prachtige foto’s gemaakt. Overige 11 fietsmaten, bedankt voor deze super gezellige dag.

up
StartVorige12VolgendeEinde