Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Openingsrit 2005

Door: Linda van Erve
 
Zondag, 5 maart 2005
 

Alternatief voor de openingsrit

Zondagochtend ben ik naar de Deel gereden en trof er een klein gezelschap aan met Raymond als koffiedame. De openingsrit ging niet door want het was koud en de wegen konden er glad bij liggen. Ik voegde me bij de fietsers die waarschijnlijk ook niet op de hoogte waren. Er zaten er ook een paar in burger die puur door macht der gewoonte naar de Deel waren gelopen.            

Allen mochten we er de nieuwe fiets van Gerrit bewonderen! Misschien was het voor hem ook veel te koud, maar werd hij gedwongen door zijn nieuwe aanwinst. Gerrit's oude ros hangt nu in het fietsmuseum broederlijk naast die van Wim van Est.            

Daar zaten we dan aan de koffie, sommigen opgescheept met een in de ochtend opgebouwde fietsstemming. Die wilde ik ook graag kwijt, al was het maar voor een uurtje. Na een minuut of tien ga jij ook-ik ook-wie willen mee-we kunnen daar en daar heen?! vormde zich een kleumig groepje.            

Het werd een rondje Hilvarenbeek, Esbeek, door de Utrecht naar Poppel, Baarle Nassau, via de Vier Bultjes-weg naar Alphen en vervolgens over het Bels-Lijntje weer terug. Het was redelijk te doen tussen de weilanden en in de luwte van de bossen was het wel aangenaam. Hier en daar stoof een groepje ATB-ers uit een bospad en er waren veel lopers op de weg.            

 

 

Mijn tempo had last van de kou en het reactievermogen was bevroren. Stijf als het lichaam was en niet gewend aan de fiets, wilde ik het liefts gewoon rechtdoor blijven rijden. Het ontwijken van dergelijke tegenliggers ging stug, wiebelig en maar net goed.Tussen Esbeek en Lage Mierde sloegen we een zijweg over. Het wit op de weg reikte, voor zover onze blikken het konden waarnemen, veel te ver. Dan maar een ommetje via de Mierde. Daarna hielden de heren een sanitaire stop.            

De wind werd na Poppel een straffe, tenminste, zo ervoer ik het. Anderen leken het goed te doen en door de lollige opmerking van Arie de Jong: "Die jonkies, houden die ouwekes goed uit de wind" voelde ik me niet aangesproken. Misschien door de kou of de slechte weerstand van afgelopen week hoopte ik.
Er werd hier en daar over gebak gemompeld, de plaatsvervanger voor het ontbijt en meuslirepen. Dit was voor sommigen een extra aanslag op het lijf. Het enige waar we geen last van hadden, waren onze tenen.            

Het laatste stukje over het Bels-Lijnte. We stoven onbevangen over een laag ijs heen tot enkele wielen zenuwachtig wegschoven. Zonder kleerscheuren en met ho-ha-voorzichtig-hier reden we door. Bij de volgende ijslaag stapten enkelen af en anderen ploeterden door de berm langs het fietspad. Tegenliggers, ook op de racefiets, waarschuwden voor nog meer.            

Blij dat we gegaan waren, kwamen we weer thuis. Houterig klom ik de trap op naar mijn appartement. Na een confronterende inleiding van het seizoen, haalde ik mijn trainingsschema weer uit de kast.

up