Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Mergellandroute Pech onderweg deel 3

Door: Maaike Soenens
 
Zaterdag, 27 augustus 2011
 
mergelDoordat Hendrik en ik eerder van de vakantie zijn teruggekeerd, kunnen we toch meerijden met de Mergellandroute (was eigenlijk de Eifel en ook niet bewust gepland maar noodgedwongen).
Raymond komt de avond ervoor de fietsendrager ophalen waarbij hij voorstelt ons om 5.45u. (wat een tijd!!!) op te halen, en samen met Hans van Essen we kunnen deze keer meerijden.

Het weer is onstuimig, wisselvallig, buiig, bewolkt, grijs en wat al meer niet past voor deze tijd van het jaar. Op de buienradar kijk ik al niet meer: we gaan ervoor en we zien wel!

Om 5.55 onderweg naar de Deel komen we te weten dat het rendez-vous pas om 6.30u. is en we nodigen onszelf uit bij John van Kollenburg om een bakje koffie te drinken, waardoor een enkeling nog snel gebruik weet te maken van het toilet. De meest fanatieke Hemelklassementrijders zijn aanwezig, zowaar een gevoelig en pijnlijk puntenverlies voor de langslapers die zich door de slechte weersvoorspellingen hebben laten beïnvloeden.
We starten en blijven volgens afspraak in één groep rijden. Vijftien in totaal want Pol de Belg heeft afgemeld. Henk Strijbos wijkt niet van zijn gewoonte af om vlak na de start een sanitaire stop af te dwingen maar bij het benzinestation komt hij er niet in, het wordt dus een zaak van billen dichtknijpen. Hans van Essen, bijgestaan door Piet Kuijten, sluit na iedere beklimming de gelederen, maar lang hoeven we nooit te wachten.
Bij de pauzeplaats worden tal van overbodige kledingstukken ter bescherming van de regen, wind en kou uitgetrokken. Over het glooiende landschap is in de verste verte geen regenwolkje te bespeuren: sterker nog: de zon schijnt. Je krijgt wat je verdient, zo is het maar net.
Ging alles dan zo voortreffelijk? Welnee, ik ben de tel kwijt geraakt maar ik denk dat we zes lekke banden hebben gehad, waarbij drie op het conto van Huib. Maar dat kan de pret niet drukken en ieder geniet op zijn manier.
Na de pauze bedwingen we de Eyserbosweg, de Keutenberg, Walserberg en nog enkele kuitenbijtertjes die zogenaamd geen naam hebben. We rijden eenmaal vóór een donderwolk uit en een tweede passeert ons zijdelings met maar nauwelijks waarneembare spatjes (drie) en we komen droog en met een super tevreden gevoel terug bij de auto's aan. Na slechts vijf minuten onderweg in de auto gezeten te hebben barst er een onweer los met hagelstenen en windstoten en we prijzen ons nogmaals gelukkig wat een bofkonten we wel niet zijn. Ik verheug me reeds op een heerlijke douche en lekker nagenieten.

tanken 1Gisteren las ik in de krant dat de meeste mensen het gevoel hebben dat de terugweg korter en sneller gaat dan de heenweg. Ik kan mij hier (nog) goed in vinden want we schieten goed op. Totdat Hendrik Raymond erop attent maakt dat de benzinetank bijna leeg is. We zijn ter hoogte van Eindhoven en met een gerust geweten zegt Raymond: "Ik red het wel, er zit nog voor 50 km diesel in de tank".

  Ter hoogte van Oirschot probeert Hendrik het nog een keer: "Als je wil tanken moet je het nu doen want daarna is er niets meer".

"Oh! Ik red het wel, mijn boordcomputer geeft nog 30 km aan", aldus een geroutineerde verstandige altijd-alles-onder-controle-willen-hebbende chauffeur die sinds drie weken dit traject dagelijks aflegt.
Enige ongerustheid slaat toe wanneer 10 km verder Raymond het gevoel krijgt dat de benzinetank toch wel echt leeg raakt en hij mindert vaart. Het wordt minder en minder en minder om uiteindelijk tot stilstand te komen langs de A58 ter hoogte van hectometerpaaltje 32.7 voorbij de afslag naar een parkeerplaats en net vóór de afslag Tilburg Noord.
Pech, pech, pech! ditmaal van een andere orde.

pomp 1

pomp 2pomp 3

"God Jezus! Dat is mij nog nooit overkomen!" Het benzinestation aan de overkant is ook geen optie meer want daarvoor hadden we bij de parkeerplaats moeten stoppen.
"God Jezus! (tweede maal). Wat doe ik nu? O.k., ik bel de ANWB, tenslotte ben ik lid". Het gesprek duurt wat langer dan verwacht want lid zijn van de ANWB betekent nog niet dat je lid bent van de Wegenwacht.
Uit veiligheidsoverwegingen stappen Hendrik, Hans, Raymond en ik uit de auto en uitgedost met een reglementair verplicht reflecterend hesje wachten we braaf achter de vangrails. We negeren de vele blikken van leedvermaak van andere weggebruikers. Jullie tijd komt ook nog! Hadden we maar een spel kaarten dan hadden we kunnen klaverjassen.

tanken 2tanken 3Na een klein kwartiertje (naar ons gevoel vrij snel) is onze wegenwachtredder ter plekke met een jerrycannetje diesel. Hij laat niet na om Raymond een opvoedkundig lesje mee te geven wat er op neer komt om een boordcomputer nooit voor de volle 100% te vertrouwen en het zekere voor het onzekere te nemen: "Je richt veel schade aan wanneer de tank helemaal leeg wordt gereden!"
Bij het eerstvolgende benzinestation wordt er getankt en krijgt de man zijn gevulde jerrycannetje terug; zo gaat dat. Als Raymond op vragen van de zeer belangstellende man uitleg mag geven over de fietsen, het materiaal en wat het doel van onze onderneming is geweest is ie weer helemaal in zijn element. De pech onderweg monteur blijkt een ex amateur wielrenner te zijn geweest en heeft ook nog eens verstand van fietsen.

Hoe was het ook al weer in pech deel 1 en 2: toeval bestaat! Ik zeg niets meer.
En dat de terugweg gevoelsmatig korter lijkt dan de heenweg geloof ik na vandaag al helemaal niet meer.
Het seizoen loopt ten einde en hopelijk hiermee ook het pech feuilleton van Maaike.

up