Wieler Toer Club De Hellen

Om 9.00 uur zijn de weergoden gunstig en ik stap alsnog op de fiets. Op de Beekse dijk, net de gemeentegrens van Goirle voorbij, gebeurt waar ik met vrees en spanning op wachtte: "een lekke band in mijn eentje". Het kunstje in theorie uitvoeren is één, de praktijk is een tweede.

Ik loop naar het bankje bij het trambaantje en hou het hoofd koel. Ketting naar buitenste tandwiel, rem open en wiel eruit, band eruit, band controleren, velg contoleren, koud kunstje.

Nieuwe band uit het zakje lichtjes oppompen en terug op de velg. Het geklungel begint doordat de buitenband er helemaal af ligt en deze niet doet wat ik wil: op de velg blijven. Enige onrust maakt zich meester van mij. De enkele wielrenner die voorbij flitst kijkt ernaar en vervolgt zijn weg.

Ik sla mijn slag als uit de richting Goirle een groep wielrenners aangereden komt en vraag bescheiden of iemand mij kan helpen.

Warempel: de hele groep stopt en de hilariteit begint wanneer twee mannen zich over mijn fiets ontfermen. Ja, waarom zou je de kans voorbij laten gaan om een vrouw in nood te helpen. Een ander legt een en ander op de gevoelige plaat vast.

De mannen hebbben er duidelijk meer kaas van gegeten en in een mum van tijd is mijn fiets startklaar.
"Moet je nog ver?" vraagt een van de mannen. "Nou ik was net gestart uit Goirle en zonder nog een reserve band en het nog altijd natte wegdek ga ik niet verder meer."

Een excuus om er de brui aan te geven heb ik niet meer en prompt hoor ik mezelf vragen of ik met hun mee mag fietsen. Zoals het geval is bij de Hellen zijn ook hier de dames in de minderheid: vandaag twee en dus kan er nog altijd eentje bij. Twee aan twee in formatie kom ik te weten dat ze uit Alphen komen en dat dit "de koffiegroep" is, er een koffiestop voorzien is en ze ongeveer 80 km fietsen.

Er rijden ook renners tussen die de dag ervoor een tocht op verplaatsing in het Eifelgebied hebben gereden en deze rit meepikken om de spieren los te rijden. Ze hebben ongeveer 80 clubleden waaronder 5-tal vrouwen. Ze bestaan dit jaar 25 jaar en er staan heuse gezellige festiviteiten op het programma.
Over twee weken gaan ze met een groep de Mont Ventoux bedwingen.

Ze hebben net zoveel discussie als wij over het tempo rijden, bochten doorgaan enz. Bij de stop in Lage Mierde is het gezellig vertoeven en na twee kopjes koffie met gebak (ieder voor eigen rekening) vervolgen we onze weg. Met weinig wind en een aangenaam tempo wordt ik niet echt moe. Mijn maat naast mij vertrekt morgen met zijn vrouw op fietsvakantie naar de Mont Ventoux.

Samen met een in Goirle wonende Alphenaar verlaat ik in Poppel de groep. Net binnen de bebouwde kom van Goirle treft het noodlot mij opnieuw: een tweede lekke band! Ik bel Hendrik of hij mij kan ophalen, maar zonder resultaat.

Ik besluit naar huis te lopen. De buitenband moet maar vervangen worden want zes lekke banden is mij teveel van het goede. Als Hendrik terug is vertel ik in geuren en kleuren mijn spannende avontuur.

Ik ben WTV Alphen zeer zeer dankbaar dat ze uitgerekend vandaag over de Beekse dijk voorbij fietsten en dat ze bereid waren te stoppen, voor de hulpvaardigheid, en de gezelligheid en het opsturen van de foto's: zonder dat alles was zondag 5 juni 2011 een stuk saaier verlopen. Noem het toeval of niet maar na vandaag geloof ik er weer in!!

Jongens bedankt.
En misschien tot ziens.